door Thijs Maessen
Zoals veel natuurliefhebbers heb ik een aantal natuurgebieden die ik regelmatig bezoek. Waarschijnlijk doe ik dat uit nieuwsgierigheid, de gebieden hebben er niets aan. Omdat ik het niet verantwoord en nodig vind om daarvoor ver te rijden liggen deze gebieden voornamelijk binnen een straal van ca 20 km van Helden, mijn woonplaats. Gebieden waar ik regelmatig kom zijn bijvoorbeeld Vlakbroek, Dubbroek, Eikerbroek, Waterbloem, De Peelen, Leudal, Neers Kanaal, De Musschenberg, De Weerdbeemden, De Meeren, Romeinenweerd en het stroomgebied van de Everlose Beek. Vreemd genoeg kom ik weinig in de Heldense Bossen, die op nog geen 500 m van mijn huis liggen.
Afgelopen zomer nam ik het voor mij ongebruikelijk besluit om op een regenachtige dag de regenkleding aan te trekken en het bos in te lopen. Het bos dat vroeger zo’n belangrijke plaats innam in ons leven. Het werd daardoor dan ook een wandeling vol van jeugdherinneringen en nostalgie.
Zoals we dat vroeger elke zondagmiddag, na het voetballen met onze ouders deden, liep ik bij het vroegere park van notaris Haffmans het bos in. Het vroegere zandpaadje is nu een verharde weg en het park is nu een afgesloten golfbaan. De zandverstuivingen, waar we altijd vanaf roetsjden zijn geëgaliseerd. Ook zie ik de oude Beuken, waar we altijd nootjes gingen zoeken, niet meer. Noodgedwongen liep ik nu langs het gaas van de golfbaan met links het voormalige zusters klooster. Hier heb ik op de kleuterschool gezeten. Het klooster is nu een streekmuseum. Op de plaats van de school staat nu het gemeenschapshuis met gymzalen. Van het vroeger zo mysterieuze zustersbos met de vele acacia’s en eiken zijn nog wat restanten over. De rest van het bos en moestuin zijn ingenomen door parkeerplaatsen met zendmast en de speelplaats van een basisschool. De voetbalvelden en Oos Hoes van Jong Nederland zijn niet noemenswaardig veranderd. En dan kom ik bij het hoogtepunt uit mijn herinneringen: De koeberg en verkesberg; twee zandverstuivingen waar heel het dorp als kind heeft gespeeld. De koeberg is enkele jaren geleden min of meer in oude toestand teruggebracht. Er staan nu speeltoestellen. Waar vroeger ouders met kinderen speelden spelen nu grootouders met kleinkinderen. De varkensberg is niet meer als zodanig te herkennen.
Als klein kind gingen we nooit verder. Alles achter de koeberg was eng. Later gingen we verder en in de jaren 60 werd in de achterliggende dennenbossen een recreatiepark aangelegd. Dat park ligt er nog steeds.
Ik loop via een aantal dennenbosje richting zwembad en camping. Hoogspanningsmasten met daaronder lage begroeiing doorsnijden het bos.
Bij het zwembad probeer ik een beeld te vormen van de vroegere situatie.
De oude baden zijn vervangen door een modern gebouw met binnen- en buitenbaden. Verder is de ruimte ingenomen door de camping. De oude ingang, die vroeger een aparte ingang voor jongens en meisjes had, is nog herkenbaar. Ik denk terug aan de periode dat we op de lagere school zaten, een jaarkaart hadden en bij goed weer massaal naar dit bad gingen. Wat waren de frietjes lekker.
Even verderop lagen vroeger de midgetgolfbaan en tennisbaan. Wat heb ik daar vaak achter de kassa gezeten. Er is niets meer van terug te zien.
Door uitbreiding is de ingang van de camping verplaatst. Ik loop er helemaal om heen en vraag mij af waar de zeven torense berg lag. Vervolgens kom ik langs de dierenverblijven: Het geesteskind van Ver Reijnen waar we op zondagochtend de dieren gingen voeren. Met het wegdenken van de vakantiehuisjes en een beetje fantasie is de oude situatie, nog wel terug te halen.
Als je in gedachte zo ver bent teruggekeerd in het verleden wil je ook naar de zandzee. Een zandafgraving uit de jaren 60 waar we ons als kind amuseerden met zand en water. De zandbulten waren er nog; het water is verdwenen.
Via de Kesselseweg liep ik terug richting huis. Als laatste bleef ik stilstaan bij het restaurant dat vroeger villa Haffmans was. Ik denk terug aan de jachtkamer, de kelder met oude gewelven die ik ooit mocht bekijken en de tennisbanen. En dan de oude bomen langs de weg waar we vaak kastanjes gingen gooien. Wat kon oud notaris Haffmans te keer gaan als we voor hem ongrijpbaar waren.
De regen was ik vergeten. Daar heb je helemaal geen last van als je er eenmaal in bent.
